Ljetnje računanje vremena (Daylight saving time – DST), je praksa pomjeranja časovnika jedan sat unaprijed tokom toplijih mjeseca u godini, kako bi se što bolje iskoristio svetli period dana, odnosno obdanica.
Iako se ideja “temeljnijeg iskorišćavanja” dnevne svjetlosti pripisuje jednom od utemeljivača američke nacije Bendžaminu Frenklinu (Benjamin Franklin), zbog njegove izjave od prije 250 godina da bi se na taj način “značajno uštedjelo na svijećama”, ona zapravo potiče od Džordža Vernona Hadsona (George Vernon Hudson), novozelandskog naučnika sa početka dvadesetog vijeka.
Hadson je prvi osmislio koncept podešavanja časovnika u različitim godišnjim dobima. On je predložio da se satovi pomjeraju dva sata unaprijed u oktobru i dva sata unazad u martu. Ali njegova ideja se nije odmah „primila”.
Ljetnje računanje vremena počelo je da se primenjuje 1916. godine, usred Prvog svjetskog rata. Njemačka je željela da smanji upotrebu električne energije kako bi pripadnici njene vojske imali veći pristup struji. Zanimljivo je da su to isto učinile i snage Sjedinjenih Američkih Država.
Po završetku rata od te prakse se odustalo, ali je ona ponovo prihvaćena za vreme Drugog svjetskog rata, i od tada se primenjuje u mnogim državama. Ali ne i svim.
Koristi i mane
Zagovornici letnjeg računanja vremena generalno tvrde da ono štedi energiju, promoviše slobodne aktivnosti na otvorenom uveče (ljeti) i stoga je dobro za fizičko i psihičko zdravlje, smanjuje broj saobraćajnih nesreća jer povećava vidljivost, umanjuje stopu kriminala ili je dobro za posao.
Nasuprot tome, protivnici DST tvrde da pomjeranje kazaljki na satu narušava ljudske cirkadijalne ritmove, da povećava broj saobraćajnih nesreća sa fatalnim ishodom, da je realna ušteda električne energije maltene zanemarljiva, piše National Geographic.
Ovi sučeljeni stavovi samo još jednom dokazuju da je statistika varljiva, odnosno da mora da se sagledava u odgovarajućem kontekstu. No, s ekonomske strane, po svoj prilici su gubici veći od dobitaka.
Studija iz 2017. godine je pokazala da letnje računanje vremena košta samo američku ekonomiju više od 433 miliona dolara godišnje.
Najtemeljnije istraživanje koje je na ovu temu sprovedeno do danas sugeriše da je gubitak samo jednog sata sna povezan sa porastom srčranih udara za pet odsto i povreda na radnom mjestu (posebno za građevinske radnike i rudare).
Na čelu ovog istraživanja bio je psiholog Dejvid Vagner (David Wagner), profesor menadžmenta na Univerzitetu u Oregonu. Vagner i njegov tim veruju da dobijeni nalazi predstavljaju samo “vrh ledenog brega”, jer se posljedice odražavaju u mnogim djelatnostima.
“Negativne posljedice promjene računanja vremena vide se u rasponu od lošijih rezultata studentskih ispita do prinosa na berzi. Bez obzira na vaše raspoloženje prema DST, akumulirani dokazi otkrivaju da su troškovi prelaska na ljetnje računanje vremena preveliki i da se vide u različitim aspektima društva“, zaključio je Vagner.
