Šta zapravo znamo o Bjelorusiji? Znamo je kao zemlju pod konstantnim sankcijama Zapada, kritikama totalitarnog režima, neuvažavanju sloboda.
Njeno imež najčešće se koristi u negativnom kontekstu kao primjer posljednje diktature u Evropi one Aleksandra Lukašenka čiji režim mediji. Međutim, daleko je od toga.
Bjelorusija u posljednjih 20 godina, od kada je na vlasti Lukašenko, bilježi ekonomski rast od 80 posto (5-10 posto godišnje), ima izgrađenu modernu mrežu autoputeva, besplatno zdrvastveno osiguranje i visoko školstvo, najniže kamatne stope na stambene kredite u Evropi, stopu nezaposlenosti manju od 5 posto, 2/3 stanovništva zaposleno u državnim kompanijama, fabrike sa po više od 20.000 zaposlenih, prosječnu platu od 500 eura. Bjelorusija je, kažu njeni državljani, država koja pomaže.
Bjeloruski BelAZ sa oko 20.000 zaposlenih snabdijeva 30 posto svjetskog tržišta damper kamionima rekordne nosivosti od čak 450 tona (Ginisvoa knjiga rekorda). Park visokih tehnologija je dio bjeloruskog privatnog sektora, u njemu radi 20.000 programera i jedan je od najvećih u Evropi. Njihov najpoznatiji proizvod je, vjerovali ili ne, Viber.
Glavni grad Minsk infrastrukturno je čudo, u njemu živo oko 2 miliona stanovnika i ima gradski prevoz precizan poput švicarskog sata, podzemne željeznice voze svako dvije minute.
Iako joj Evropa zamjera neusvajanje evropskih standarda , a Lukašenko nepoželjan u Evropskoj uniji, Bjelorusija je poželjna evropskim kompanijama koje su manje-više sve prisutne na bjeloruskom tržištu.
Redovna plata, mir, sigurnost i ekonomska stabilnost ono je na čemu su Bjelorusi zahvalni Lukašenku i zbog čega mu i opozicija nema šta ozbiljno prigovoriti.
O nepoznatoj Bjelorusiji više u sjajnoj reportaži Hrvatske radio-televizije (HRT).
https://www.youtube.com/watch?v=yhI1DpEW7VE
