Gradske vlasti odlučile su da smanje zagađenje vazduha u Parizu i okolini tako što će od 1. januara zabraniti loženje kamina.
To je, međutim, naišlo na otpor kod mnogih ljubitelja kamina koji strahuju da će nestati čar vatre u kaminu, kao i različitih udruženja koja ističu da kamini nisu veliki zagađivači i da se u njima vatra loži svega nekoliko puta godišnje, uglavnom za praznike i proslave.
“Širenje sitnih čestica u dimu iz kamina tokom svega nekoliko sati isto je kao i širenje izduvnih gasova automobila koji putuje više stotina kilometara”, izjavio je gradski zvaničnik za životnu sredinu i energetiku Žilijen Asun.
Po njegovim riječima, na području Pariza i periferije postoji 100.000 kamina koji sa 25% učestvuju u zagađenju vazduha sitnim česticama, odnosno zagađuju gotovo koliko i automobili.
S tim podacima se ne slaže predsjednik organizacije “Šume u Francuskoj” Loran Denormandi koji je kritikovao odluku o zabrani loženja vatre u kaminu, donijetu na inicijativu odbornika ekoloških stranaka.
On je naveo da vatra u kaminu na drva učestvuje u zagađenju vazduha česticama sa samo 5%, dok je učešće vozila 40%.
Udruženje potrošača “Šta izabrati” se pridružilo tim kritikama navodeći da, prema istraživanjima, 39% emisija čestica potiče od saobraćaja a 4% od loženja drva.
Odluka pariskih vlasti će uticati na nekoliko profesija među kojima su i odžačari.
“Od 135.000 kamina u Parizu koristi se svega 10% i to 6 ili 7 puta godišnje”, kaže predstavnik udruženja odžačara Pariza Tijeri Pižo (Thierry Pujo).
“Ta vatra se loži iz zadovoljstva. Parižani se ne griju vatrom iz kamina. Razigrani plamenovi su rezervisani sa porodične proslave, Božić, druženje s prijateljima i romantične sastanke”, rekao je on.
Vlasti navode da neće zabranjivati kamine ako se, ugradnjom odgovarajuće opreme, zatvori ložište, što može da smanji emisije čestica i za 90%. Međutim, pristalice kamine kažu da će se time izgubiti sva čar i ljepota otvorenog ložišta.
U Pljevljima ima svega par kamina. Kada se kaže individualna ložišta, misli se na privatne kotlarnice ( u kucama koje imaju parno grijanje) i na obicne sporete na lozenje (smederevac, alfa i td.). Pljevljaci kupuju ugalj po cijeni po kojoj se prodaje na trzistu, a koja je ista za sva fizicka i pravna lica, izuzev Termoelektrane Pljevlja koja tonu uglja placa po cijeni umanjenoj i vise od 50%.!!! …
Dakle, kada bi zivotni standard u Pljevljima bio kao u Francuskoj svakako bi se vise ljudi grijalo na struju (koju proizvodi Termoelektrana koristeci cvrsto gorivo – ugalj ( koji se crpi iz kopa u Pljevljima), a od kojih Pljevlja i pljevljaci nemaju koristi, naprotiv steti im oboje) i podržali bi ovaj predlog.
Tema je opsirna, zahtjevna i o njoj izgleda svi vise znaju i od samih pljevljaka.
S postovanjem svima, ali kako niko ne pomene da je u pitanju preko 30000 ljudi koji svakodnevno udisu ili dim iz Termoelektrane i individualnih ložišta u zimskom periodu ili prasinu (laporca) u ljetnjem periodu ( kada se ne lozi) od rudnika uglja.
U Pljevljima se ne lozi vatra iz zadovoljstva, već zato sto se ljudi tako griju cijelu zimu i po mnogo manjoj cijeni nego da se griju na struju. Obzirom na plateznu moć pljevljaka, to im je nuznost, nikako zadovoljstvo.